Her şişman insanın içinden, kaçıp kurtulmak isteyen zayıf bir insan vardır.
Yani her şişman insan kilo vermek ister.
İster de…
Kilo vermek o kadar da kolay olmuyor.
Öyle sabah akşam birkaç kilometre yürüyüş yapmakla verilmiyor.
İlla ki boğazından keseceksin…
Bir kere şekeri bırakacaksın, karbonhidratlı besinleri azaltacaksın, sofradan tam doymadan kalkacaksın…
Bazıları hemen savunmaya geçerler: “Ben zaten az yiyorum, su içsem bana yarıyor” falan…
Tıraşı bırakın. Toplum olarak ne yediğimizi ne içtiğimizi biliyoruz. Akşam gezmeleri, günler, toplantılar, açılışlar, eğlencelere, merasimler…
Hepsinde tatlılar, tuzlular havada uçuşur. Hepsinden birer tane tatsan işlem tamam.
Sonra kilo vercem diye beygir gibi yürü babam yürü.
Hani eşleri kilolu iki arkadaş dertleşiyorlarmış.
“Karım zayıflamaya karar verdi.”
“Peki, bunun için ne gibi şeyler yapıyor?”
“10 gündür 3 saat ata biniyor.”
“Şu anda durum nasıl?”
“Durum pek iyi değil, at 5 kilo verdi.”
Şişmanlık bir sağlık göstergesi değil, aksine birçok hastalığın sebebidir. Onun içindi ki, insanlar fazla kilolarından kurtulmak isterler. Dünya böyle işte…
Kimisinin açlıktan nefesi kokar, kimisi de fazla kilolarından kurtulmak için bidünya para harcar.
Yoksulun yemek bulabilmek iin metrelerce yürüdüğü, zenginin ise yemeği sindirebilmek için metrelerce yol yürüdüğü tuhaf bir dünya yaşıyoruz…
Şişmandı, tombuldu derken, aklıma geldi.
Eski MHP Milletvekillerinden Şevket Bülent Yahnici…
Gittikçe kilo alan, “150 kiloya kadar çıkan” Yahnici, Erzurum’a gitmiş. Çarşıda yolun kenarında bir “Fayton” görmüş,
-Faytoncu beni Palandöken’e götürür müsün?
Faytoncu bir “sıska atına” bakmış.
Bir de “şişman Yahnici’ye.”
“Götüremem” diyememiş.
Ama “götürmemek için de” fazla para istemiş.
Yahnici “Paraya hiç itiraz etmeyince…”
Faytoncu demiş ki:
-Beyim, faytona arkadan dolaşarak biner misin?
-Neden?
-At seni görmesin.
Rahmetli Turgut Özal ve Erdal İnönü…
Erdal İnönü “Zayıf ve uzun boylu,”
Turgut Özal “Şişman ve kısa boylu.”
Bir yolculuk vesilesiyle Esenboğa Havaalanı’nda karşılaşmışlar.
Turgut Özal:
-Sayın İnönü sizi gören de Türkiye’de kıtlık var zanneder.
Erdal İnönü:
-Sayın Özal sizi gören de kıtlığın sebebini doğru tahmin eder.
LALA’NIN İSYANI
Padişahın tek oğlu akılsızın biriymiş. Padişah babası da “Bu oğlan bir gün tahta oturursa, ülkenin başı belaya girer” diyerek hep endişe içinde yaşarmış. Bu akılsızın şehzadenin yanına ülkenin en akıllı adamı “Lala” yı vermiş. Ona “Şehzadeyi hiç yalnız bırakma” diye emretmiş.
Bir gün ülkenin uluları iç ve dış sorunları tartışıyormuş. Onları dinleyen akılsız şehzade lafa karışmış ve “Bir ok attım kebap oldu” demiş.
Dinleyenler şaşkın, yüzlerini Lala’ya dönmüşler.
Lala, şehzadenin söylediklerini hemen yorumlamış:
-Şehzade hazretleri avlanırken bir tavşana ok attı. Ok tavşanı vurmadı, ama bir taşa çarptı. Çıkan kıvılcımdan orman yandı. Tavşanda yandı, kebap oldu… Şehzade hazretleri bunu anlatmak istiyor…
“Bir sorunu çözmek isterken dikkat etmezseniz daha büyük sorunlar yaratırsınız” demek istiyor.
Bu yorumu dinleyen ülke uluları rahatlamışlar. Ülke sorunlarını konuşmaya devam etmişler. Bu sırada şehzade yine lafa karışmış ve “Bir ok attım çorba oldu” demiş.
Ulular yine Lala’ya dönüp, yorumunu beklemeye başlamışlar. Lala bir onlara bir de aptal şehzadeye bakmış,
-Bu kadar büyük zırvaya ben de kılıf bulamam, demiş.
Sebahattin Zaim Üniversitesi Rektör Yardımcısı Prf. Dr. Bülent Arı Katıldığı televizyon programında:
“Ülkeyi ayakta tutacak olanlar cahil halktır. Okuma oranı arttıkça beni afakanlar basıyor. Her zaman cahil halkın ferasetine güveniyorum” dedi ya…
İşte ben de bu kadar büyük zırvaya kılıf bulamam.
Haaa… Bu arada unutuyordum.
Şişman arkadaşlarım sizleri seviyorum.
“Eğer birileri kilonuzla dalga geçerse onları da yiyin”
Tekrar buluşabilmek umuduyla esen kalın.
