DIS cephesinde “itinayla adam dövü-lür” yazan bir dükkân düsünün. Bu dükkânin bir cephesinde de “Evlere servis hizmetimiz vardir” yazsin.
Komik geliyor degil mi?
Fakat var böyle dükkânlar. Elbette ki camlarinda “Itinayla adam dövülür” yazmiyor; ama pekala içeride adam dövülebiliyor.
Geçenlerde samimi arkadaslarimdan birisi benimle konusurken zorluk çe-kiyor adeta karnindan konusuyordu. Megersem kik boks’a baslamis ve ringe çikip biraz dayak yemis. Ka-burgalarina aldigi sert bir darbe ne-ticesinde de konusma tarzi biraz de-gismis.
Sesi derinlerden ve boguk boguk geli-yordu. Bir ara izledigi bir filmdeki ka-rakterden fazlasiyla etkilenmis olabile-cegini düsünmüstüm.
Oysa ki parasiyla dayak yiyormus. “Ya-hu birader biz seninle iki iyi arkadas degil miyiz?Ne gerek var para verip dayak yiyorsun. Arada yanima ugra ben seni bedava döverim” dedim.
Boguk boguk güldü…
TORBALI’DA BU DERNEGI TEK GEÇERIM
ARTIK hiç kimse Torbali’daki sivil toplum kuruluslarinin tabana yete-rince hitap edemedigi konusunda atip tutmasin. Özellikle de ben artik bu ko-nuda eskisi kadar karamsar degilim.
Pazar gecesi tanik olduklarimdan sonra bir daha tövbe böyle düsünmem. Pazar aksami, Torbali’nin en önemli sivil top-lum kurulusunun “Torbali Fenberbah-çeliler Dernegi” olduguna yakinen tanik oldum. Aksam yemeginden sonra ade-tim oldugu üzere uzun bir yürüyüse çiktim.
Hayret sokaklarda kimsecikler yok.
Ne gelip geçen bir araba ne de bir insan varligi hatta inanmazsiniz sokakta kedi-lere bile rastlamadim. Yoksa ben evim-de yemek yerken ülkede darbe olmustu da sokaga çikma yasagi mi ilan edil-misti?
Neden sonra o aksam Fenerbahçe-Galatasaray derbisi oldugunu ha-tirladim. Muzaffer Kebapçigil Koru-lugu’da dogru ilerlerken devasa bir kalabalikla karsilastim.
Baris Yapi Sitesi civarinda konuslanan Fenerbahçeliler Dernegi’nin önü adeta ikinci bir Kadiköy Stadi olmustu. Onlarca araba, bir sürü bayrak ve deva-sa bir insan kalabaligi. Tezahüratlar… Bagrismalar…
Iste bu manzarayi gördükten sonra ben-de safak atti. Torbali’da sivil toplumun ne kadar güçlü oldugunu tam da o anda kavradim.
Böylesi bir kitleye hitap etme basarisi gösteren Torbali Fenerbahçeliler Der-negi eger isterse bu ilçede yeri yerinden oynatir gibime geliyor.
Ne çöp sorunu kalir ne sokak köpekleri meselesi…
BAKMA YETENEGI OLAN KISI…
HERKESIN bir yetenegi olduguna inanirim. Bu yetenek ortaya çikarsa ne ala… Ortaya çikmayip da kayip bir mektup gibi okunmadan kalirsa ne üzü-cü… Geçenlerde birisi bana bakma ye-tenegine sahip oldugunu söylediginde hem sasirdim hem de bu mesele üzerin-de düsünmeden edemedim. “Ben bak-masini bilirim ve bir seyin karsisina ge-çip saatlerce onu izleyebilirim” dedigin-de önce onun bir röntgenci olabilecegi ihtimali üzerinde durdum. Fakat daha sonra hiç de öyle olmadigini ögrendim.
Bir agaci, bir caddeyi ya da bir denizi saatlerce izledigini iddia eden birisiydi bu… Ve hayattaki en büyük yeteneginin bakmak ve seyretmek oldugunu söylü-yordu… Sonra ben böyle bir yetenege sahip olmadigim için biraz kiskandim onu…
